توبه، ص: 12

كافی نوشت و وجود مبارك علامه مجلسی 1 در بعضی از موارد، به آن انتقاد كرده است. آخوند خراسانی 1 كتابی علمی نوشت و فرزند محترمش، آقا محمد آقازاده، شايد صد انتقاد به كتاب پدر كرد. انتقادهايش هم حق است. اين نشان می دهد، شيعه انتقادپذير است، در حالی كه علمای اهل سنت در شش كتاب اصلی روايی شان، صحاح شش گانه، راه انتقاد را بسته و گفته اند درباره اين شش كتاب، تا قيام قيامت به كسی اجازه نقد داده نمی شود. به عقيده آنان، اين شش كتاب، از نظر سلامت، معادل قرآن است، ولی متخصّصان شيعه، اين شش كتاب را هم بسيار عالمانه و هم با مهربانی و با رعايت دوستی به نقد كشيده اند؛ چرا كه نقد كاری علمی بوده و اين كه آنان راه نقد اين شش كتاب را بسته اند، عملی منصفانه و عالمانه نكرده اند، و اين درحالی است كه ما كتاب های خودمان را نقد كرده و طرف مقابلمان كه كتاب هايش نقد شده هم از نقد ما خوشحال می شود؛ چون نقد هر اثر، برای صاحب آن، پختگی علمی می آورد. به هر حال،