حلال و حرام مالی، ص: 591

مردم خيال می كردند اگر ماشين فراوان شود، زندگی آنها پر از خوشی می شود.

ولی ابزار تمدن، ابزار مرگ است. ما در ابزار تمدن، خوشی نداريم. فقط بايد مواظب باشيد كه اين ابزار شما را نكشد. نقص برق، گاز، هواپيما، قطار، موتور و مترو ابزار كشنده ای است. چقدر سفارش می كنند در آرايشگاه از قيچی و تيغ عمومی استفاده نكنيد. از آمپول يك بار مصرف استفاده كنيد، چون ممكن است ميكرب ايدز داشته باشد. اصلًا ما ابزار خوشی در تمدن نداريم، اما ابزار قديمی، ابزار زندگی بود. غذاهای قديم، ابزار قتل نبود، يك نفر، گوسفندی را می كشت، گوشت آن را در يك ظرف گلی می گذاشت و به سقف اطاق آويزان می كرد، در طول زمستان از اين گوشت استفاده می كردند و برای احدی هم مشكل به وجود نمی آمد.

اما امروزه از يخچال و فريزر غذا را در می آورند و به ملت می دهند، ناگهان سی نفر می ميرند.

اين تاجر محل ما وضعش خوب بود و يك ماشين داشت. من يادم است بچه بودم، در اواسط هفته، ساعت ده صبح، به شاگردش تلفن كرد و گفت: من امروز به مغازه نمی آيم. ماشين را روشن كرد و به قم رفت، ساعت چهار بعدازظهر هم برگشت. همسرش پرسيد: چرا بازار نرفتی؟ گفت: برای اينكه فردا دويست هزار تومان چك دارم، مال مردم خوار نيستم، چهل هزار تومان كم دارم، هر وقت مشكلی برايم پيش می آيد، می روم قم، سر قبر پدر و مادرم، قرآن می خوانم و گريه می كنم و به هر دويشان می گويم: من به اندازه چهل هزار تومان مشكل دارم، وقتی برمی گردم، مشكلم حل می شود.

نگذاريد قبور عالم هايی كه در شهر است، فراموش شود و از بين برود.

آدم و حوا به خاطر وسوسه شكم از بهشت بيرون شدند، نه عرق بود، نه گوشت خوك، مار، ميمون، ربا و رشوه و غصب نيز نبود. بلكه يك ميوه تازه و تميز درخت بود، ميل خداوند نبود كه اينها از آن ميوه بخورند، خيلی راحت به آنها گفت: