عرفا چگونه می بينند؟، ص: 13

سختی اش مثل آبِ گل و لايی است كه در فصل آذر و آبان بر روی گندم ريخته می شود. اين گندم مدتی زير سنگينی اين گل و لای و برف و باران می ماند و در بهار با هفتصد عدد در هفت خوشه اين قدر زيبا از دل اين خاك بيرون می آيد كه آن جا بايد به آن، نمر بيست را بدهند؛ چون از امتحان قبول درآمده. پيغمبر (ص) می داند، زير اين فشارها، جوانه ها، ساقه ها و ريشه های وجود شكفته می شود. پيغمبر (ص) می داند، در عافيت طلبی به هيچ جا نمی رسد. پيغمبر (ص) می داند، اگر غرق ثروت باشد و هيچ رنجی نبيند، به هيچ جا نمی رسد. آن را می داند و برای همين گلايه نكرد. در روايت دارد كه علی (ع) در يكی از راه هايی كه از مدينه به هاجره می رفت، با پيامبر (ص) برخورد كرده و از آن حضرت پرسيده است، چه چيزی شما را در اين ساعت روز به بيرون كشانده، و حضرت پاسخ داده كه گرسنگی به او رسيده. «1» به تعبيری پيغمبر (ص) فرموده: چيزی گيرم نيامده بخورم. نكته اين است

______________________________
(1) 1. كنزالعمال، ج 7، ص 202.