مرگ و فرصت ها، ص: 113

الحمدلله رب العالمين و صلّی الله علی جميع الانبياء والمرسلين

و صلّ علی محمد و آله الطاهرين.

تقسيم پايان قيامت به بهشت و جهنم در قرآن مجيد، به اين خاطر است كه مردم در دنيا با اختيار و انتخاب خودشان به دو دسته تقسيم شده اند. زيرا در حساب پروردگار چنين تقسيمی وجود ندارد، او مردم را چنين تقسيم نكرده است، بلكه او با كتاب ها و پيغمبرانش مردم را به صراط مستقيم دعوت كرده، گروهی با آزادی و اختيار خودشان، صراط مستقيم و گروهی نيز راه ضلالت را انتخاب كردند.

اگر حركت در صراط مستقيم به اجبار خدا بود، بهشت نبايد به وجود می آمد، چون مزد و پاداش معنا نداشت. همه پاداش پروردگار مربوط به آن انتخاب، نيت و خواست آزاد مردم است. اگر مردم را به اجبار در راه ضدّ صراط مستقيم می انداخت، دوزخ و كيفر معنی نداشت، چون بشر در اين زمينه مجرم و مقصِّر نبود. وقتی اراده اش را سلب كنند، بدون اين كه خودش دخالت داشته باشد، او را در زشتی بياندازند، برای چه او را كيفر كنند؟

خداوند بزرگ در قرآن كريم خودش را حكيم معرفی می كند. كيفر كسی كه خودش در جرمش دخالت و اراده ای نداشته، بر حكيم، قبيح است و خدا كار قبيح نمی كند. همچنين پاداش به كسی كه خودش در كار پاك، نيت و اراده ای نداشته است نيز صحيح نيست، پاداش چه چيزی را به او بدهند؟