اى خداى من! اگر پيش تو گريه كنم تا پلكهاى دو چشمم بريزند، و ناله و فرياد كنم تا صدايم بريده شود، و در خدمت تو بايستم تا دو پايم آبله زند، و براى تو ركوع كنم تا استخوان گردنم كنده شود، و براى تو سجده كنم تا دو چشمم از كاسه بيرون افتد، و همهى عمرم خاك زمين بخورم، و تا پايان زندگانيم آب خاكستر بخورم، و در اين مدت ذكر تو را گويم تا زبانم كند شود، و نگاهم را از شرمندگى تو به كرانههاى آسمان بلند نكنم، با همه اين كارها سزاوار پاك كردن گناهى از گناهانم نمىشوم.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.