اگر آنگاه كه شايستهى آمرزش تو شوم، مرا بيامرزى، و آنگاه كه سزاوار بخشايش تو گردم، ببخشايى، همانا اين آمرزش و بخشايش نه از آن روست كه من در خور آنم؛ زيرا سزاى من، آنگاه كه نافرمانى تو كردم، آتش بود. پس اگر عذابم كنى، بر من ستم نورزيدهاى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.