و اگر در آن هنگام كه سزاوار آمرزش توام، مرا بيامرزى، و زمانى كه در خور بخشش تو گشتهام، از من درگذرى، هرگز آن آمرزش و اين بخشش، از شايستگى و استحقاق من نيست، و من هيچگاه سزاوار آن همه لطف نيستم؛ زيرا كه در همان نخستين گناهى كه از من سر زد سزاوار آتش بودم. پس از اين رو، اگر عذابم فرمايى، دربارهام ستم كننده نخواهى بود.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.