فراز 3 از دعای 19 ( باران عامل زنده شدن زمین مرده )

تا هر چه مرده است بدان زنده كنى و هر چه در گذشته بازگردانى و آنچه روئيدنى است بيرون آرى و روزيها را فراخ گردانى. از توده ابرى برهم گوارا و خوش، كه چون چترى سايبان شود و غرش رعد از آن به گوش آيد، نه چندان كه به ويرانى انجامد يا برق به فريب خندد و ابر نگريد.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.