خدايا! اگر مهر و لطف خويش را از من بگردانى، يا فضل و احسانت را از من دريغ دارى، يا روزى خود را از من بازگيرى، يا رشتهى (شفقت و مهربانى) خود را از من بگسلى، به هيچ يك از آرزوهايى كه از تو دارم، راه نمىجويم، و بدانچه در دست توست، جز به يارى تو راه نمىيابم؛ چرا كه من بندهى تو و اسير در پنجهى قدرت توام.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.