و سدى در برابرش قرار ده تا ديدهاش را از ديدن من كور، و گوشش را از شنيدن ياد من كر سازى، و دلش را هنگام ياد من قفل زنى، و زبانش را از سخن درباره من لال سازى، و سرش را به گرز ذلت بكوبى، و عزتش را به ذلت بدل كنى، و بزرگيش را بشكنى، و گردنش را به خوارى فرود آرى، و كبر و سرافرازيش را برهم زنى، و مرا از همه زيان و بدى و طعنه و بدگويى و عيب جويى و حسد و دشمنى و بندها و دامها و افراد پياده و سوارهاش ايمن سازى، كه همانا تو شكست ناپذير و توانايى.
.استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا اینجا را کلیک کنید