خدايا، آن دو حق واجبترى و احسان قديمترى و منت بزرگترى بر من دارند و (نشايد) كه بتوانم به عدل و مقابلهى به مثل، پاداش زحمات آنان را بدهم كه در اين صورت- بار خدايا- سالهاى درازى كه به تربيت من پرداخته و سختى و مشقتى كه در نگاهدارى من كشيده و آن همه كه بر خود تنگ گرفتهاند تا من در آسايش و فراخى باشم، چگونه جبران توانم كرد؟
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.