اگر كرده با من به تندى سخن
و گر كرده تضييع حقى ز من
نكردند گر خود وظيفه ادا
گذشتم، ببخشيدهام آن دو را
طلب كردم از درگهت خيرخواه
كه برگيرى از دوش آنان گناه
نباشم چو در حقشان بد گمان
نبودند بر بنده نامهربان
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.