و مرا در جملهى كسانى درآور كه به پناه بردن بر تو خو گرفته، و در سوداى با تو سود برده، و به عزت و توانائى تو پناه برده، كه از فضل و بخشش بسيار تو روزى حلال برايشان فراخ گشته، و به وسيلهى تو از ذلت و خوارى به عزت و بزرگوارى رسيده، و از ظلم و ستم به عدل و داد تو پناه جسته، و به رحمت و مهربانيت از بلا و گرفتارى بهبودى يافته، و به بىنيازيت از فقر و بىچيزى توانگر گشته، و به ترس از تو از گناهان و لغزشها و نادرستيها نگاهداشته شده، وبه پيروى از تو به نيكى و راه راست و درست توفيق يافته، و به قدرت تو ميان ايشان و گناهان حائل و مانعى درآمده، و هر نافرمانى تو را رها كرده، و در جوار و همسايگى تو آرميدهاند (از هر آفت و بلائى رهائى يافتهاند)