كه اى خدا توبه نگهبان من از عصيان نتواند شد مگر به حفظ و نگهدارى تو و من از خطاء (و گناه و لغزشها) خوددارى نتوانم الا به قوت و نيروى (لطف و عنايت) حضرتت پس بارالها تو مرا به نيروئى كافى كه (با هواهاى نفس و شهوات طبع و وساوس عادات و شيطان) مقاومت تواند كرد قوت و نصرت بخش و بر من عصمتى (به لطف خاص خود) بگمار كه (مرا از گناه و كار زشت) منع تواند كرد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.