فراز 22 از دعای 31 ( توبه از اعمالی که انسان را از عرصۀ محبت الهی بیرون می‌کند )

سبحانا، چنان كن كه انديشه‌اى ناپسند به دلم راه نيابد. نگاهم خيره به گناه نشود. زبانم به بدى تمايل ننمايد. خلاف رضاى تو كردارى نكنم، تا مستحق خروج از آستان بخشايش تو نگردم. به سوى تو «توبه» مى‌كنم، چنان «توبه»اى كه تمام اجزاء وجودم را از كيفر تو ايمن دارد، و از آن سختيهائى كه عصيانگران از آن بيمناكند، سالم مانم.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.