فراز 26 از دعای 31 ( گواه آسمان‌ها و زمین بر توبه )

26- (اى خداى من!) اين كه بى‌پرده از حضور تو به زبان آمده‌ام و غم دل با تو مى‌گويم، نه براى آن است كه از كارهاى زشت خود ناآگاهم، يا رفتارهاى ناهنجارى را كه داشته‌ام، از ياد برده‌ام بلكه براى آن است كه آسمان تو و هر كه در آن است، و زمين تو و آن كه برآن است، پشيمانى درونى‌ام را كه براى تو آشكار كردم، بازگشتى را كه در آن از تو پناه جستم، بشنوند.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.