فراز 30 از دعای 31 ( رهایی انسان‌ها از جهالت و گمراهی به وسیله محمد و آل‌محمد )

بار خدايا درود و رحمت بر محمد و آل محمد (ص) فرست زيرا تو ما را از ضلالت رهانيدى و از عقوبت گذشتى و رحمت خدا بر محمد و آل او كه در روز قيامت سبب شفاعت هستند. تو بر هر چيز قادر و توانائى. خداوندگارا نظر كن به جود كه جرم آمد از بندگان در وجود كريما به رزق تو پرورده‌ايم به انعام لطف تو خو كرده‌ايم گدا چون كرم بيند و لطف و ناز نگردد به دنبال بخشنده باز چو ما را به دنيا تو كردى عزيز به عقبى همين چشم داريم نيز عزيزى و خوارى تو بخشى و بس عزيز تو خوارى نبيند ز كس خدايا به عزت كه خوارم مكن به ذل گنه شرمسارم مكن مسلط مكن چون منى بر سرم ز دست تو به گر عقوبت برم مرا شرمسارى ز روى تو بس دگر شرمسارم مكن پيش كس تنم مى بلرزد چو ياد آورم مناجات شوريده‌اى در حرم كه مى‌گفت شوريده‌اى دلفكار الهى ببخش و به ذلم مدار به لطفم بخوان و مران از درم ندارد به جز آستانت سرم تو دانى كه مسكين و بيچاره‌ايم فرو مانده‌ى نفس اماره‌ايم خدايا به ذات خداونديت به اوصاف بى مثل و ماننديت به لبيك حجاج بيت‌الحرام به مدفون يثرب عليه‌السلام به تكبير مردان شمشير زن كه مرد دعا را شمارند زن به طاعات پيران آراسته به صدق جوانان نوخاسته كه ما را در آن ورطه‌ى يك نفس ز ننگ دو گفتن به فرياد رس‌

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.