فراز 8 از دعای 31 ( امید به بخشش عامل توبه )

آنگاه رو به سوى تو مى‌آورد، در حالى كه به تو اميدوار و از تو شرمنده است، و از سر اطمينان روى دلش را به آستان تو گردانيده، و با يقين خويش، طمع ورزانه، آهنگ تو كرده، و مخلصانه، با توشه‌ى ترس خود نزد تو آمده است. چشم اميدش از هر چه غير تو كه ديگران را به طمع انداخته، بسته شده است، و دلش از ترس هر چه غير تو كه ديگران را به وحشت افكنده، تهى گشته.

شناخت گناه و عذاب‌

چه نيكوست عزيزان مؤمن براى شناخت گناهان و عذاب و عقاب آنها به كتاب «عقاب الاعمال» نوشته شيخ صدوق و جلد دوم «اصول كافى» تأليف كلينى بزرگوار مراجعه كنند، و به دو جمله آخر فرازهاى مورد ترجمه بيشتر توجّه نمايند كه لذّت گناه آنى و بسيار زودگذر، ولى حسرت و عقاب و عذابش اگر در دايره توبه قرار نگيرد، دائمى و هميشگى است.

چون در شرح اين فراز مطالب متفرقه‌اى قبلًا بيان شده به همين مقدار بسنده كرديم.