فراز 9 از دعای 31 ( زاری و ذلّت درپیشگاه الهی )

پس در پيشگاهت زار ايستاده، و ديده‌اش را از روى فروتنى به زمين دوخته، و به خاطر عزتت با خوارى سر به زير افكنده، و از سر فروتنى راز خود را آنچه تو از او بدان آگاهترى برايت آشكار ساخته، و از روى خشوع گناهان خود را آنچه تو بهتر ضبطش نموده‌اى بر شمرده، و از بزرگى آنچه در علم تو او را هلاك ساخته از تو فريادرسى خواسته، و از زشتى آنچه در حكم تو او را رسوا ساخته، (فريادرسى) از گناهانى كه لذتهايش سپرى شده و رفته، و پيامدهايش بجاى مانده و دامنگير شده،

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.