خدايا شيطان مرا در معصيت تو انداخت در حالى كه من از او مىگريختم و به سوى تو مىشتافتم و از گناهان صغيره و كبيره مهلكه حذر مىكردم اما ناگهان مرا در ارتكاب معصيت انداخت تا مستوجب خشم تو شدم چون بد كردم شيطان مرا به تله انداخت و از مكر خود به من آموخت و كلمه كفر و انكار خود را در من القاء كرد و آنگاه روى برگردانيد و رفت با اين حال مرا در غضب تو انداخت و آواره در صحراى خشم و عقوبت راند
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.