فراز 15 از دعای 32 ( طلب آمرزش الهی )

پس اين، جايگاه كسى است كه به تو پناه آورده، و محل شخص گنه‌كارى است كه در پيشگاهت (به اقرار گناهانش لب گشوده و) اعتراف نموده، پس مبادا در ساحت فضل و كرم تو، جا براى من، تنگ باشد، و جامه‌ى عفوت، از من، كوتاهى نمايد، و نبايد من، بى‌نصيب‌ترين بندگانت باشم كه «توبه» كردند، و نه نااميدترين كسانى كه به اميد، بر آستانت وارد شدند، و مرا بيامرز، كه تو بهترين آمرزندگانى.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.