فراز 15 از دعای 32 ( طلب آمرزش الهی )

خدايا، اين جا كسى ايستاده است كه به تو پناه آورده و زبان به اعتراف گشوده است؛ نكند فضل و كرمت از من دريغ سازى و مرا به عفو خود ننوازى، مبادا كه من بى نصيب‌ترين بنده توبه كار تو باشم و نوميدترين روى آور آستانت گردم. ببخش مرا كه بى گمان تو بهترين بخشاينده‌اى.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.