فراز 17 از دعای 32 ( اعتراف به کوتاهی و کوچکی عمل )

بار خدايا، هيچ روزى را به خوبى روزه نگرفته‌ام تا آن را به گواهى گيرم، هيچ شبى را به درستى شب زنده دارى نكرده‌ام، تا پناه بدان جويم، نافله‌اى را به نيكى انجام نداده‌ام تا در خور تحسين باشم، تنها آنچه را به جاى آورده‌ام واجباتم بوده كه هر كه آن را وانهد هلاك مى‌گردد.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.