و من هرگز با فضيلت نافلهاى (درخور اعتبار، و قابل شمار) به تو متوسل نمىشوم، با وجودى كه نسبت به بسيارى از وظائف واجبت غفلت ورزيدهام، و از حدود مقرراتت، با ارتكاب مناهى، تجاوز نمودهام، و گناهان بزرگى انجام دادهام، كه پردهى عافيتت مرا از رسوايىهايش مستور داشته است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.