فراز 19 از دعای 32 ( بیم و امید الهی )

هم اكنون در مقام بندگانى قيام از نفس چون شرمندگانى به درگاه تو رو آورده ذكرت ز الطاف خداونديت شكرت ز جايى ترسناك و گردنش كج و پشتش از معاصى گشته معوج چنين حالم ببين اى كردگارم ز بخشايش به تو اميدوارم و هم از آن عقاب تو هراسان اميد من تويى اى حى سبحان‌

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.