خدايا اين مقامى كه من در آن هستم مقامى است كه شرمنده از كردار خود و در خشم از رفتار خود و باز چشم اميد به سوى تو دوخته با خضوع و خشوع و قلبى رقيق و پشتى سنگين از گناه در آستان تو ايستاده و در حال ترديد بين شوق و خوف و ميان بيم و اميد است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.