فراز 20 از دعای 32 ( رحمت و بخشش الهی مایۀ امید بندگان )

و تو از هر كس، شايسته‌ترى كه به تو اميد ورزد، و سزاوارترى كه از تو بترسد و بپرهيزد. پس اى پروردگار من! آنچه را كه اميد دارم، به من ببخش، و از هر چه مى‌ترسم ايمنم ساز، و هديه‌ى رحمتت را به من (باز گردان و) تفضل فرماى، كه تو كريمترين (و بهترين) مسئولانى.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.