تا در آن دوران كه به رزق تو محتاج شدم، و از مدد لطفت بىنياز نبودم، از مازاد خوردنى و آشاميدنى كنيزت كه مرا در اندرونش جاى دادى، و در نهاد رحمش به وديعت نهادى، (و از خون دل او) غذايى برايم فراهم نمودى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.