تا وقتى كه به روزى تو نياز پيدات كردم، و از فريادرسى احسان تو بىنياز نبودم، برايم از زيادى خوردنى و آشاميدنى كه براى كنيزت جارى ساختى خوراك قرار دادى، آن كنيزى كه مرا در اندورنش جاى دادى، و در قرارگاه رحم او به امانتم سپردى،
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.