و از آتشى كه استخوانها را (مىسايد و) مىپوساند، و به ساكنين خود، نوشابه گداخته (و آب جوشان)، مىنوشاند، و از آتشى كه براى زارىكنندهاش مهربانى ندارد (و چيزى از شكنجه، كم و باقى نمىگذارد)، و بر مهرجويانش رحم نمىآرد، و بر تخفيف نسبت به كسى كه در برابرش فروتنى كرده و تسليم گشته، قادر نمىباشد، (و) از ساكنان خود، با سوزندهترين عذاب اليم (و كيفر دردناكش) و عقوبت وخيم و سختش، استقبال مىنمايد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.