پس بر محمد و آلش درود فرست، و مرا سرمشق كسى دار كه با بخشايش خود او را از جايهاى تباهى خطاكاران بدر آوردى و با توفيق خود او را از مهلكههاى مجرمان رهاندى، پس از اسارت خشمت به صبح آزادى عفوت درآمد، و از بند عدالتت به رهايى احسانت.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.