خدايا، اگر چنين كنى در حق كسى كردهاى كه بيمش بيش از آرزويش به رحمتت باشد و نوميدىاش به نجات استوارتر از اميدش بود، البته نه چنان است كه نوميدىاش از سر يأس به رحمت باشد يا از آن روست كه با اميدواريش قصد فريب خود دارد، بلكه به سبب كم شمارى حسناتش در برابر گناهانش و ناكارايى دليلش در ارتكاب خطاهايش است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.