آنگاه مرا از كيفرى كه به موجب حكمت مستوجب آنم در امان آر، و از عقوبتى كه به مقتضاى عدل توست بازم دار، هرگز مرا تاب تحمل خشم و انتقامت نيست، و توان من با خشمت هيچ گاه برابر نيست، اگر به مقتضاى استحقاقم جزايم دهى هلاكم ساختهاى، و اگر با جامهى رحمتت نپوشانيم به تباهيم در انداختهاى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.