به خدايى گرويدم كه تاريكىها را به تابش تو روشن ساخت، و غبار تيرگى از ناديدنىها (در شب) را زدود، و تو را نشانى از نشانههاى پادشاهىاش، و نمودى از نمادهاى قدرتش گردانيد، و تو را به افزون و كاهش، و غروب و پيدايش، و فروزندگى و گرفتگى، به خدمت درآورد در همگى اين چگونگىها، تو فرمانبردار و به سوى خواست او شتابناكى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.