خدايا، سپاس شايستهى توست و در حالى كه به بدكردارى اقرار و به تباه ساختن اعتراف مىكنيم، در حالى كه پشيمانى حقيقى دلها و عذر خواستن در زبانهاى ماست كه از روى راستى براى خشنودى توست، پس ما را بر تقصيرى كه در بندگىات داشتهايم اجر و پاداشى ده؛ پاداشى كه به مدد آن به فضايل والا نايل آييم و (به وسيلهى آن) به ذخيرههايى كه مشتاق آنيم برسيم.