و آن كه نسبت به خود آهنگ ستم كرده مهلت مىبخشى تا مگر باز گردند، و در باز خواست آنها شتابزدگى نمىكنى تا مگر از در توبه در آيند، تا آن كس از ايشان كه در خور هلاكت است هلاك نشود و آن كه در برابر نعمت تو شقاوت ورزيده بدبخت نگردد مگر پس از آنكه راه هر بهانه بر او مسدود و هر گونه حجت بر وى تمام شود و اين خود دهشى از گذشت توست و سودى است از عطوفت تو، اى بردبار!
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.