فراز 108 از دعای 47 ( طلب رزق و روزی )

و فكرتم را از آنچه رضاى تو از اوست به چيزى دگر مشغول مساز كه ادراك آن را جز به لطف تو نتوانم كرد (يعنى مرا به طلب دنيا و جاه و مقاماتى كه جز به تقدير ازلى تو ميسر نيست مشغول مگردان و توجهم را از تقدير خود و رضا و لطف خويش به سعى و كوشش خودم مشغول مگردان كه سعيم در آنچه تو تقدير نكرده‌اى بيهوده و باطل خواهد بود)

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.