آن روز كه براى ملاقاتت مرا برمىانگيزانى خوارم مكن و در برابر دوستانت رسوايم مفرما. يادت را از دلم مبر و توفيق شكرگزارى از نعمتهايت را از من سلب مفرما، بلكه روح شكرگزارى در مواقع فراموشى و هنگامى كه نادانان نعمتهايت را از ياد ببرد به من عنايت كن و به من بفهمان كه بر آنچه عطا فرمودهاى ستايش كنم و به آنچه احسان نمودهاى اعتراف نمايم.