فارسی
فراز 120 از دعای 47 ( فتنه و بدی )
وَ إِذَا أَرَدْتَ بِقَوْمٍ فِتْنَةً أَوْ سُوءاً فَنَجِّنِي مِنْهَا لِوَاذاً بِكَ ، وَ إِذْ لَمْ تُقِمْنِي مَقَامَ فَضِيحَةٍ فِي دُنْيَاكَ فَلَا تُقِمْنِي مِثْلَهُ فِي آخِرَتِكَ
و اى خدا هرگاه به قومى كه سركشى و عناد كردند و مستحق قهر و عذاب شدند) اراده‌ى فتنه و قهر و عذابى كنى مرا به واسطه التجاء به درگاهت از آن فتنه و فساد (به لطف و كرمت) نجات بخش و اى خداى متعال (كه رحيم و كريمى در همه احوال و بدون تغيير و تبديل در ذات و صفات) چون مرا در دار دنيايت (كه سراى موقت بى‌قابليت است) در مقام رسوائى و فضيحت بر پا نداشتى (و ميان خلق مرا با همه گناهان مفتضح نكردى) پس (كرم كن و) در جهان آخرتت (كه عالم بقا و سراى ابدى است) آنجا هم مفتضح و رسوا مگردان (بلكه ميان خلق محشر آبرومندم ساز
استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.
انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - سيد احمد سجادی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
