فارسی
فراز 122 از دعای 47 ( بیم و امید )
وَ لَا تَرُعْنِي رَوْعَةً أُبْلِسُ بِهَا ، وَ لَا خِيفَةً أُوجِسُ دُونَهَا ، اجْعَلْ هَيْبَتِي فِي وَعِيدِكَ ، وَ حَذَرِي مِنْ إِعْذَارِكَ وَ إِنْذَارِكَ ، وَ رَهْبَتِي عِنْد تِلَاوَةِ آيَاتِكَ .
و چنانم هراسان (از قهر خود) مگردان كه از لطف (و رحمت بى‌حد و انتهايت) نااميد گردم و دلم را به ترس شديد مبتلا مگردان (كه از رحمتت مايوس باشم چون مايوسى از رحمتت كفر است) بلكه وعده‌هاى عذابى (كه در قرآن براى عاصيان) فرمودى از آنها دلم را ترسان و هراسان ساز و از اعذار و انذار خود (در آيات لطف و قهر) مرا برحذر گردان و هنگام تلاوت آياتت دلم را از عذاب خود خائف و ترسان دار
استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.
انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - سيد احمد سجادی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
