فراز 123 از دعای 47 ( شب‌زنده داری )

مهربانا، شبم را به شايستگى به بامداد برسان تا در بندگى تو بكوشم، و شبانگاه به اميد مناجات و نيايش به درگاه تو برخيزم، و از هر چه غير تو باشد چشم برگيرم و به لطف تو الفت پذيرم. حاجت از آستان تو خواهم، و از آتشت ايمن مانم و جزو اهل دوزخ تو نباشم.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.