كردگارا، تو دين و آئين خويش را در هر زمانى به يارى پيشوا و امامى بپا داشتهاى. چنين امامى را براى بندگان نشانهاى و در شهرهاى خويش دليلى قرار دادهاى و او را كمك كردهاى. آنگاه پيمان او را به رشته پيمان خود بستهاى. او را وسيله خشنودى خويش گردانيدهاى، فرمانبرى از او را بر مردم واجب داشتهاى، و از او سرپيچى نمودن را بيم دادهاى، به فرمانبردارى از او امر فرمودهاى، و دستور دادهاى تا از نهى او پرهيز كنند، و هيچ كس از او پيش يا پس نماند.
پس چنين كسى، پناه پناهندگان، و اهل ايمان و دستگيرى براى يارىجويان، و نيكوئى جهانيان باشد.