فراز 69 از دعای 47 ( پناهندگی به رحمت خدا )

و اينك من هم در پيشگاه تو، پست، خوار، فروتن، زارى‌كنان و ترسان، كه به گناهان بزرگ كه زير بار آن رفته‌ام، و به خطاها و نادرستكاريهاى سترگ كه آن را بجا آورده‌ام اقراركننده‌ام، به عفو و گذشت تو متوسل، و به رحمتت پناهنده‌ام، باور دارم كه امان‌دهنده‌اى مرا از تو امان نمى‌دهد، و بازدارنده‌اى مرا از تو بازنمى‌دارد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.