فراز 69 از دعای 47 ( پناهندگی به رحمت خدا )

و اينك منم در پيشگاهت كه خوار و ذليل و خاضع و خاشع و ترسان، و به گناه عظيمى كه بر دوش كشيده‌ام و به خطاهاى بزرگى كه مرتكب شده‌ام معترفم، و از عفو تو پناه خواه، و به رحمت تو ملتجى‌ام. و يقين دارم كه امان دهنده‌اى مرا از تو امان نمى‌دهد، و بازدارنده‌اى مرا از تو باز نمى‌دارد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.