اينك من اين بنده خوار و فقير و ذليل و خاضع فروتن و خاشع زار و فكار و ترسانم (از زشتى اعمال خود و سختى انتقام تو) معترفم كه بار سنگينى از گناهان به دوش دارم و خطاهاى بزرگ مرتكب شدهام در حالى كه به عفو و رحمتت پناه آوردهام و يقين كامل دارم كه از (قهر و انتقام) تو هيچكس مرا پناه نتواند داد و (اگر تو اراده عذاب من كنى) احدى منع نتواند كرد (و مرا نجات نتواند داد)