فراز 73 از دعای 47 ( حسن ظنّ و تقرّب‌جویی به پروردگار )

سپس در پى قرب به تو گريه و زارى و ذلت و خوارى و حسن ظن به تو و اعتماد به بزرگوارى‌ات را قرار داده‌ام و نيز اميد به تو را كه هيچگاه اميدوار به تو نااميد نخواهد شد. و از تو مسئلت مى‌جويم همانند كسى كه حقير و ذليل و گرفتار و فقير و نگران و پناهنده است.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.