خداى من! اگر تو مرا رفعت بخشى كيست كه مرا پست كند؟ و اگر تو مرا پست كنى كيست كه مرا رفعت بخشد؟ و اگر تو مرا گرامى دارى كيست كه خوارم سازد؟ و اگر تو مرا خوار سازى كيست كه مرا گرامى دارد و اگر تو مرا عذاب كنى كيست كه به من رحم كند؟ و اگر تو مرا هلاك گردانى كيست كه در دفاع از بنده تو بتواند در برابر تو اعتراض كند؟ يا دربارهى او چيزى بپرسد؟ و من مى دانم كه در حكم تو ظلم و ستم راه ندارد و در عذاب و عقوبت تو عجله و شتاب معنا ندارد و تنها، كسى شتاب مىكند كه از فوت شدن كارى بترسد و تنها، كسى به ظلم احتياج پيدا مىكند كه ضعيف و ناتوان باشد و تو- اى خداى من!- از اينها بالاترى، بسيار بالاتر.