اى خداى من (مرا به وسيلهى پيغمبرت و فرستادن آيات قرآن مجيد به راه حق كه موجب رستگارى دنيا و آخرت است) راهنمائيم كردى پس غافل مانده و به كار بيهوده مشغول شدم، و پند دادى (در قرآن كريم به خير و نيكى امر كردى و از شر و بدى بازداشتى) پس سخت دل گشتم (در من تاثير نكرد) و نعمت نيكو (بىرنج و سختى) عطا نمودى پس (تو را) نافرمانى كردم، سپس شناختم آنچه را (گناهانى كه مرا از آن) برگرداندهاى، هنگامى كه آن را به من شناساندى (توفيقم دادى از غفلت و بىخبرى از آن آگاه شدم) پس آمرزش درخواست نمودم (از گناهم) درگذشتى، پس (به گناه) بازگشتم و تو پوشاندى (كسى را به آن آگاه نساختى، يا مرا ميان مردم رسوا نكردى، يا مهلتم دادى و در انتقام شتاب ننمودى) از اين رو (به سبب اين همه مهربانيها)- خداى من- تو را است سپاس (نه جز تو را)