فراز 5 از دعای 49 ( آگاهی خدا به دشمنی های دشمنان )

خدايا تو خود شاهد بودى و حال مرا ديدى كه با تعب و رنج و با ضعف و ناتوانى از انتقام عاجز بودم و نمى‌توانستم دشمنان را دفع كنم و با آنها به پيكار بپردازم، تو مرا ديدى كه به تنهائى در ميان گروه دشمن گرفتار شدم و همه‌ى آنها به قصد نابود ساختن من برخاستند اما من چاره و پناهى نداشتم كه به تو پناه برم انديشه‌ى من از غير پناه به تو عاجز بود

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.