و چون تو- اى خداى من! كه والا و برترى- دغل و فريبكارى باطن او را ديدى و زشتى آنچه را در خويش پنهان كرده بود مشاهده كردى، او را با مغز سر در چالهاى كه براى شكار خود كنده بود سرنگون ساختى و در همان پرتگاهى كه آماده كرده بود درافكندى و سرانجام پس از سركشى و طغيانش، وى در بند همان دامى كه مىانگاشت مرا در آن ببيند، ذليلانه گرفتار آمد و اگر رحمت تو نبود نزديك بود آنچه بر سر او آمد بر سر من آيد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.